Tuesday, October 13, 2009
Tuesday, July 21, 2009
Monday, March 23, 2009
Nuk kam bërë lutje për të vdekur!
(Mbresa nga Qani Biraçi,
ish-kryetar i Shoqatës Politike Atdhetare “Çamëria”)
Është pak të flasësh për mikut tim Shefki Hysa, megjithëse atij nuk i pëlqen as të flitet për të. Mjafton të flasësh për Bilal Xhaferrin dhe për veprimtarinë e Shoqatës Kulturore “Bilal Xhaferri” dhe ai ndihet i kënaqur. Thotë se miqtë e kanë kryer detyrën ndaj tij nëse mbështesin misionin që ai udhëheq.
Për mua Shefki Hysa është njeri i thjeshtë, idealist, tepër i përkushtuar për të çarë rrugë të reja në letërsi si shkrimtar dhe shumë këmbëngulës si atdhetar për t’i dhënë mbështetje e drejtësi popullsisë martire të Çamërisë.
U njoha me Shefkiun qysh me krijimin e Shoqatës Politike Atdhetare “Çamëria” në vitin 1991. Shkrimet e tij në gazetën “Çamëria” ishin balsam për popullsinë çame. Librat me tregime dhe romanet e botuar prej tij, binin aromë Çamërie, dhe, padyshim, pëlqeheshin shumë nga ne, çamët.
E njoha Shefkiun në krye të Shtëpisë Botuese “Bilal Xhaferri” dhe të Shoqatës Kulturore “Bilal Xhaferri”. E njoha edhe në krye të revistës “Krahu i shqiponjës” , ku shkruante aq shumë për Çamërinë, saqë fillova ta vlerësoja shumë e më shumë.
Shoqata Kulturore “Bilal Xhaferri” nën drejtimin e Shefki Hysës po bëhej përditë e më shumë një mbështetje e fuqishme për Çamërinë. Në vitin 1994, në një periudhë të vështirë, kur segmente të shtetit shqiptar e lanë pa zyra Shoqatën Politike Atdhetare “Çamëria”, miku im, Shefki Hysa, ofroi zyrat e shoqatës së tij për bashkëveprim, pavarësisht nga keqkuptimet e acarimet me disa prej krerëve çamë, të cilët shihnin më shumë interesat e tyre sesa lartësimin e idealit çam.
Në periudhën kur unë isha kryetar i Shoqatës Politike Atdhetare “Çamëria”, Shefki Hysa merrte pjesë në çdo veprimtari, duke dhënë një kontribut të jashtëzakonshëm për organizatën tonë dhe për çështjen çame. Kam aq shumë kujtime të bukura nga puna dhe shoqëria me shkrimtarin Shefki Hysa. Kaluam së bashku një periudhë të vështirë. Ishte një kohë që strukturat e Shoqatës Politike Atdhetare “Çamëria” nuk funksiononin dhe arka e saj ishte bosh. E gjithë veprimtaria ishte sabotuar për interesa vetiake të disa ish-drejtuesve.
Gjithçka duhej filluar nga e para, ose do të lihej në mëshirën e fatit zgjidhja e problemit çam. Duhej të ringriheshin degët nga e para nëpër rrethe, duhej ringritur edhe drejtimi në qendër, në Tiranë. Pas zgjedhjeve të reja nëpër degët e rretheve duhej organizuar një kongres madhështor që t’i thuhej opinionit shqiptar dhe të huaj se ekzistonte dhe po punonte Shoqata Politike Atdhetare “Çamëria”. Më ngarkuan mua për të ringritur shoqatën, por si do të realizohej kjo? Me çfarë do të shkoja nëpër rrethe?
Si gjithmonë m’u gjend pranë miku im Shefki Hysa. Jo vetëm që më vuri në shërbim automjetin e tij dhe disa automjete të miqve të tij, por më shoqëronte edhe vetë gjithandej. Udhëtonim ditë e natë nga njëri cep i Shqipërisë në tjetrin dhe brenda një kohe të shkurtër u ringritën strukturat e shoqatës, filloi funksionimi i saj, po ashtu u rrit edhe buxheti.
Lidhjet me Amerikën dhe me vendet e tjera ku vepronin miqtë tanë ishin të përditshme. Forcuam lidhjet me ambasadat e huaja në Shqipëri,sidomos me diplomatët amerikanë, italianë, gjermanë, turqit, etj., me shumë politikanë e diplomat nëpër botë, veçanërisht me Partinë Internacionaliste që drejtohej nga eurodeputeti italian Marko Panela. Nga kongresi i kësaj partie doli edhe një rezolutë për mbështetjen e zgjidhjes së çështes çame.
Ndërkaq me nxitjet tonë senatorja Hillary Clinton organizoi në Senatin Amerikan një seancë të veçantë për çështjen çame, ku u thirr edhe pala greke dhe dha shpjegimet e saj. Pra, problem çam po ndërkombëtarizohej me punën tonë.
Ishte koha kur duhej të organizonim një kongres madhështor dhe iu vumë punës. Gjithmonë Shefkiu pranë. Pavarësisht se elementë të caktuar u munduan ta prishin kongresin, ai doli madhështor dhe bëri jehonë kudo. Kongresi më zgjodhi mua Kryetar të Përgjithshëm.
Pak kohë më pas elementë të ndryshëm nisën të bënin mbledhje kafeneve dhe të pengonin funksionimin e Shoqërisë “Çamëria”. Natyrisht kjo më demoralizoi dhe po mendoja të jepja dorëheqjen. Miku im, Shefkiu, si gjithmonë, më qendronte pranë. Pikërisht në kulmin e arritjeve të shoqërisë sonë dhashë dorëheqjen. Më pas e mori Shoqërinë “Çamëria” klani që më detyroi të dorëhiqesha dhe pas një viti udhëheqje nga ana e tyre, shoqata thuajse nuk ekzistonte, ishin shkrirë përsëri të gjitha srukturat e saj.
U munduam më vonë, unë, Shefkiu dhe Servet Mehmeti, kryetari pasardhës, dhe e vumë sërish në lëvizje Shoqatën Politike Atdhetare “Çamëria”, por dikush arriti ta shkatërronte edhe këtë ringritje të saj.
Kam pasur dhe vazhdoj të kem një peng në shpirt: Gjatë gjithë kohërave të ekzistencës së Shoqatës “Çamëria” kam dashur që Shefki Hysa të ishte vazhdimisht pjesë e srukurave të saj drejtuese, por “gjarpërinjtë”, ata që helmonin ecurinë e punës sonë, nuk pranonin. I trembeshin aftësisë, përkushtimit dhe ndershmërisë së tij.
Më vjen keq, o miku im, Shefki Hysa, që edhe tani gjithë strukturat e Shoqërisë “Çamëria”, janë shembur dhe zëri i saj mezi dëgjohet. Më vjen vërtet keq, shumë keq, sa kjo plagë më ligështoi e më sëmuri, por të bëj thirrje ty:
Mos e ndal vrullin, vëlla!
Kujtohu se edhe unë jam gjallë dhe nuk kam bërë lutje për të vdekur!
Qani Biraçi
Ish-kryetar i SHPA “Çamëria”
22 mars 2009
(Mbresa nga Qani Biraçi,
ish-kryetar i Shoqatës Politike Atdhetare “Çamëria”)
Është pak të flasësh për mikut tim Shefki Hysa, megjithëse atij nuk i pëlqen as të flitet për të. Mjafton të flasësh për Bilal Xhaferrin dhe për veprimtarinë e Shoqatës Kulturore “Bilal Xhaferri” dhe ai ndihet i kënaqur. Thotë se miqtë e kanë kryer detyrën ndaj tij nëse mbështesin misionin që ai udhëheq.
Për mua Shefki Hysa është njeri i thjeshtë, idealist, tepër i përkushtuar për të çarë rrugë të reja në letërsi si shkrimtar dhe shumë këmbëngulës si atdhetar për t’i dhënë mbështetje e drejtësi popullsisë martire të Çamërisë.
U njoha me Shefkiun qysh me krijimin e Shoqatës Politike Atdhetare “Çamëria” në vitin 1991. Shkrimet e tij në gazetën “Çamëria” ishin balsam për popullsinë çame. Librat me tregime dhe romanet e botuar prej tij, binin aromë Çamërie, dhe, padyshim, pëlqeheshin shumë nga ne, çamët.
E njoha Shefkiun në krye të Shtëpisë Botuese “Bilal Xhaferri” dhe të Shoqatës Kulturore “Bilal Xhaferri”. E njoha edhe në krye të revistës “Krahu i shqiponjës” , ku shkruante aq shumë për Çamërinë, saqë fillova ta vlerësoja shumë e më shumë.
Shoqata Kulturore “Bilal Xhaferri” nën drejtimin e Shefki Hysës po bëhej përditë e më shumë një mbështetje e fuqishme për Çamërinë. Në vitin 1994, në një periudhë të vështirë, kur segmente të shtetit shqiptar e lanë pa zyra Shoqatën Politike Atdhetare “Çamëria”, miku im, Shefki Hysa, ofroi zyrat e shoqatës së tij për bashkëveprim, pavarësisht nga keqkuptimet e acarimet me disa prej krerëve çamë, të cilët shihnin më shumë interesat e tyre sesa lartësimin e idealit çam.
Në periudhën kur unë isha kryetar i Shoqatës Politike Atdhetare “Çamëria”, Shefki Hysa merrte pjesë në çdo veprimtari, duke dhënë një kontribut të jashtëzakonshëm për organizatën tonë dhe për çështjen çame. Kam aq shumë kujtime të bukura nga puna dhe shoqëria me shkrimtarin Shefki Hysa. Kaluam së bashku një periudhë të vështirë. Ishte një kohë që strukturat e Shoqatës Politike Atdhetare “Çamëria” nuk funksiononin dhe arka e saj ishte bosh. E gjithë veprimtaria ishte sabotuar për interesa vetiake të disa ish-drejtuesve.
Gjithçka duhej filluar nga e para, ose do të lihej në mëshirën e fatit zgjidhja e problemit çam. Duhej të ringriheshin degët nga e para nëpër rrethe, duhej ringritur edhe drejtimi në qendër, në Tiranë. Pas zgjedhjeve të reja nëpër degët e rretheve duhej organizuar një kongres madhështor që t’i thuhej opinionit shqiptar dhe të huaj se ekzistonte dhe po punonte Shoqata Politike Atdhetare “Çamëria”. Më ngarkuan mua për të ringritur shoqatën, por si do të realizohej kjo? Me çfarë do të shkoja nëpër rrethe?
Si gjithmonë m’u gjend pranë miku im Shefki Hysa. Jo vetëm që më vuri në shërbim automjetin e tij dhe disa automjete të miqve të tij, por më shoqëronte edhe vetë gjithandej. Udhëtonim ditë e natë nga njëri cep i Shqipërisë në tjetrin dhe brenda një kohe të shkurtër u ringritën strukturat e shoqatës, filloi funksionimi i saj, po ashtu u rrit edhe buxheti.
Lidhjet me Amerikën dhe me vendet e tjera ku vepronin miqtë tanë ishin të përditshme. Forcuam lidhjet me ambasadat e huaja në Shqipëri,sidomos me diplomatët amerikanë, italianë, gjermanë, turqit, etj., me shumë politikanë e diplomat nëpër botë, veçanërisht me Partinë Internacionaliste që drejtohej nga eurodeputeti italian Marko Panela. Nga kongresi i kësaj partie doli edhe një rezolutë për mbështetjen e zgjidhjes së çështes çame.
Ndërkaq me nxitjet tonë senatorja Hillary Clinton organizoi në Senatin Amerikan një seancë të veçantë për çështjen çame, ku u thirr edhe pala greke dhe dha shpjegimet e saj. Pra, problem çam po ndërkombëtarizohej me punën tonë.
Ishte koha kur duhej të organizonim një kongres madhështor dhe iu vumë punës. Gjithmonë Shefkiu pranë. Pavarësisht se elementë të caktuar u munduan ta prishin kongresin, ai doli madhështor dhe bëri jehonë kudo. Kongresi më zgjodhi mua Kryetar të Përgjithshëm.
Pak kohë më pas elementë të ndryshëm nisën të bënin mbledhje kafeneve dhe të pengonin funksionimin e Shoqërisë “Çamëria”. Natyrisht kjo më demoralizoi dhe po mendoja të jepja dorëheqjen. Miku im, Shefkiu, si gjithmonë, më qendronte pranë. Pikërisht në kulmin e arritjeve të shoqërisë sonë dhashë dorëheqjen. Më pas e mori Shoqërinë “Çamëria” klani që më detyroi të dorëhiqesha dhe pas një viti udhëheqje nga ana e tyre, shoqata thuajse nuk ekzistonte, ishin shkrirë përsëri të gjitha srukturat e saj.
U munduam më vonë, unë, Shefkiu dhe Servet Mehmeti, kryetari pasardhës, dhe e vumë sërish në lëvizje Shoqatën Politike Atdhetare “Çamëria”, por dikush arriti ta shkatërronte edhe këtë ringritje të saj.
Kam pasur dhe vazhdoj të kem një peng në shpirt: Gjatë gjithë kohërave të ekzistencës së Shoqatës “Çamëria” kam dashur që Shefki Hysa të ishte vazhdimisht pjesë e srukurave të saj drejtuese, por “gjarpërinjtë”, ata që helmonin ecurinë e punës sonë, nuk pranonin. I trembeshin aftësisë, përkushtimit dhe ndershmërisë së tij.
Më vjen keq, o miku im, Shefki Hysa, që edhe tani gjithë strukturat e Shoqërisë “Çamëria”, janë shembur dhe zëri i saj mezi dëgjohet. Më vjen vërtet keq, shumë keq, sa kjo plagë më ligështoi e më sëmuri, por të bëj thirrje ty:
Mos e ndal vrullin, vëlla!
Kujtohu se edhe unë jam gjallë dhe nuk kam bërë lutje për të vdekur!
Qani Biraçi
Ish-kryetar i SHPA “Çamëria”
22 mars 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)
